به نام تنها لایق کرنش
سلامی پر امید در سالی که با امید زیبایی آغاز شده و در حال ادامه یافتنه....
یه مینی مال:
این را باور کرده ام اگر از بالا پرتاب شوم دو کار انجام خواهم داد : 1- تو را به خاطر خواهم آورد، 2- به قبل از پرت شدن فکر خواهم کرد. البته چرا این طور شد را نمی دانم فقط می دانم تهدیدت کرده ام اگر مرا بیاوری سر جای اولم تو را از "همان بالا" پرت می کنم… .
توی زمین و هوا سر گردان بودم، دو دل بودم پایین بیایم یا همان بالا بمانم، اگر می ماندم سر تا پایم را بهانه می کردند که فلانی بالاست یا پایین می افتد اگر تهدیدش کنند، و اگر هم بیایم پیش شما که این خاطرات لعنتی ولم نمی کنند.
باورم نمی شود که بخاطر پرتاب شما از بالا افتاده باشم زیر همان بالا. باورم نمی شد تهدیدشان سر وقت اجرا شود یا سر وقت پرتاب شود توی زندگی بالا و پایین من. این که دو دل هستم که بالا را انتخاب کنم یا بروم سراغ دلم با دو حالتی که برایم پس از باور پرتاب تو رخ داده ….
« ولم کنید تا پرت شوم دیگر خسته ام کردید. »
بهنام دهقانی
????
منتظر نظرات پر مهر و استادانتون هستم...
